Μέρος Πρώτο: Πορταριά, Μακρινίτσα, Τσαγκαράδα και Ζαγορά
Για όσους αναζητούν την επόμενη χειμερινή τους απόδραση, το Πήλιο είναι η απάντηση.
Οι επιλογές για διαμονή και φαγητό στο Πήλιο είναι πολλές. Είχαμε 3 ημέρες στη διάθεσή μας για roadtrip από την Αθήνα και επιλέξαμε το χωριό Πορταριά ως τη βάση μας. Την πρώτη ημέρα είδαμε την Πορταριά. Την επόμενη επισκεφτήκαμε την Μακρινίτσα, την Τσαγκαράδα και την Ζαγορά. Την 3η ημέρα περάσαμε από τον Βόλο και στη συνέχεια είδαμε Αγριά, Μηλιές και Βυζίτσα.
Πορταριά
Η Πορταριά είναι από τα πιο γνωστά παραδοσιακά πετρόχτιστα χωριά της Μαγνησίας, είναι κεφαλοχώρι και πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο. Τις ημέρες του Δεκέμβρη που ήμασταν εκεί, ο καιρός ήταν πολύ καλός, είχε ήλιο και λίγο κρύο το βράδυ.
Μείναμε στο Erofili Hotel, πολύ κεντρικό, με όμορφη θέα προς το Βόλο, αλλά και την κοντινή Μακρινίτσα.
Στο χωριό θα βρείτε να αγοράσετε αν θέλετε ξύλινα σουβενίρ αλλά και κάστανα, καρύδια, φιρίκια και πολλά μήλα. Θα σας πρότεινα να πάρετε γλυκά του κουταλιού.
Επειδή εκτός από τις βόλτες, μας αρέσει πολύ να δοκιμάζουμε local πιάτα στα μέρη που ανακαλύπτουμε, κάναμε μια μικρή έρευνα για τα ταβερνάκια της περιοχής.
Για φαγητό στην Πορταριά μας πρότειναν το εστιατόριο Κρίτσα επάνω στην κεντρική πλατεία, αλλά δεν βρήκαμε τραπέζι κανένα από τα βράδια στο χωριό. Καλό θα είναι να έχετε κάνει έγκαιρα μια κράτηση.
Ανακαλύψαμε όμως το εστιατόριο Agora 1955, το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή.
Το μενού αλλάζει καθημερινά, ανάλογα τις εποχικές πρώτες ύλες. Δοκιμάσαμε (για πρώτη φορά) καπνιστή πανσέτα, η οποία έχει ιδιαίτερο τρόπο προετοιμασίας. Επίσης ριζότο μανιταριών και σούπες.
Κρατήστε οπωσδήποτε χώρο για γλυκό, καθώς το μαγαζί φημίζεται για τους λουκουμάδες και τα υπόλοιπα χειροποίητα γλυκά του: καστανόπιτα (πως λέμε καρυδόπιτα; ε, με κάστανο) με σοκολάτα και παγωτό, brownie με παγωτό salted caramel, γαλατόπιτα.
Εκτός από καφέ-φαγητό, στο Agora 1955 μπορείτε να βρείτε και να αγοράσετε αν θέλετε τοπικά προϊόντα delicatessen, κρασιά, μαρμελάδες, διακοσμητικά.
Μακρινίτσα
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει στην Μακρινίτσα, στην οποία μπορείτε να πάτε και με τα πόδια από την Πορταριά, καθώς δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα μέσα στον οικισμό.
Η Μακρινίτσα χτίστηκε το 1204, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός και είναι από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά του Πηλίου, με θέα τον Βόλο και τον Παγασητικό κόλπο. Λένε πως, όταν την επισκέφθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, την ονόμασε «το μπαλκόνι του Πηλίου».
Περπατώντας το χωριό, θα δει κανείς τα όμορφα διατηρημένα αρχοντικά, την μεγάλη κεντρική πλατεία με τα πλατάνια, τις πηγές, την εκκλησία (Αγιος Ιωάννης Πρόδρομος) και τα γραφικά δρομάκια (καλντερίμια).
Όπως μας είπε ένας ντόπιος, εδώ έχει γυριστεί η ταινία «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο ίδιος έχει κάνει μεγέθυνση τη φωτογραφία του, ως παιδί, που συμμετείχε στα γυρίσματα.
Στο χωριό θα βρείτε καφετέριες με θέα, ταβέρνες και αρκετούς αναστηλωμένους ξενώνες Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής.
Είτε μείνετε στην Πορταριά, είτε στη Μακρινίτσα, είναι τόσο κοντά μεταξύ τους τα χωριά που προλαβαίνετε να τα δείτε και τα δύο και να ανακαλύψετε τα εκτός οικισμών μονοπάτια για λίγο hiking μέσα στη φύση.
Φύγαμε για Τσαγκαράδα
Στο δρόμο από την Μακρινίτσα προς την Τσαγκαράδα, θα απολαύσετε τη φύση διασχίζοντας το βουνό των Κενταύρων, όπου φημολογείται ότι κατοικούσαν κατά την αρχαιότητα. Όμορφα δέντρα και μικροί καταρράκτες μέσα στο δάσος. Μην παραλείψετε να κάνετε μια στάση στους καταρράκτες Κισσού πριν το Μούρεσι.
Η Τσαγκαράδα είναι πολύ μεγάλο χωριό και αποτελείται από 4 μικρότερους οικισμούς με αντίστοιχες πλατείες: οι Άγιοι Ταξιάρχες που είναι και ο παλαιότερος οικισμός, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Στέφανος που βρίσκονται πάνω στο δρόμο, και η Αγία Κυριακή που βρίσκεται χαμηλά στην πλαγιά του βουνού προς τη θάλασσα.
Στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, το αξιοθέατο είναι ο πλάτανος 1000 ετών. Μας είπαν να έρθουμε να τον δούμε το καλοκαίρι, όταν η σκιά του θα σκεπάζει όλη την πλατεία.
Η επόμενη πλατεία της Τσαγκαράδας που είδαμε ήταν των Αγίων Ταξιαρχών.
Εδώ θα βρείτε μια γραφική πλατεία με πηγή, καφέ και ταβερνάκια, καθώς και την ομώνυμη εκκλησία.
Σίγουρα χρειάζονται περισσότερες ημέρες για να ανακαλύψει κανείς τις ομορφιές της περιοχής. Εμείς κάναμε μια «διευκρινιστική» βόλτα για να κατατοπιστούμε, μέχρι την επόμενή μας επίσκεψη στο Πήλιο. Η οποία θα επιδιώξω να είναι καλοκαίρι, γιατί μας είπαν ότι υπάρχουν παραλίες μαγικές τριγύρω.
Στην επιστροφή μας από Τσαγκαράδα προς Πορταριά, σκεφτήκαμε να περάσουμε από το χωριό της Ζαγοράς.
Ζαγορά
Το μεγαλύτερο χωριό του νομού Μαγνησίας, η Ζαγορά Πηλίου, αποτελείται από 4 συνοικίες, του Αγίου Γεωργίου, της Σωτήρας, της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής ή Περαχώρας.
Η Ζαγορά μας άρεσε πολύ, ίσως να είναι το πιο cute χωριό που επισκεφτήκαμε σε αυτήν την εκδρομή. Τα αρχοντικά, τα πλακόστρωτα καλντερίμια, οι πέτρινες σκεπές, η θέα προς τη θάλασσα, τα τσαχπίνικα αγιοβασιλάκια με τα αστεία βλέμματα που στόλιζαν το χωριό, ο κόσμος στα μικρά μαγαζιά και στην πλατεία και κυρίως τα 5 γατιά που κοιμόντουσαν τρυφερά όλα μαζί για το κρύο..
Το δεύτερο βράδυ μας στην Πορταριά, θέλαμε να δοκιμάσουμε παραδοσιακή πηλιορείτικη κουζίνα. Επιλέξαμε “το Στέκι”, ένα ταβερνάκι στην κεντρική πλατεία Πορταριάς, όπου γευτήκαμε φανταστική mouth-watering γιδόσουπα και χόρτα με αυγά μάτια.
Κλείνοντας το πρώτο μέρος για την εκδρομή στο Πήλιο, μια πληροφορία για τους travelling foodies: το Πήλιο είναι φημισμένο για το τσίπουρό του (όπως και ο Βόλος) και το πιο γνωστό προϊόν του είναι τα μήλα Ζαγοράς, οι ποικιλίες Στάρκιν Ντελίσιους και το φιρίκι, τα οποία έχουν αποκτήσει το διακριτικό όνομα Ζαγορίν-Zagorin και εξάγονται και στο εξωτερικό. Άλλα σημαντικά προϊόντα είναι τα αρωματικά βότανα του βουνού των Κενταύρων, οι μεζέδες που συντροφεύουν το τσίπουρο όπως τα τσιτσίραυλα, τα κρίταμα, τα σπαράγγια, τα βεργιά και τα μανιτάρια. Δοκιμάστε ελιές, μέλι και τα ντόπια κρέατα.
Στο δεύτερο μέρος, θα σας ταξιδέψω σε 3 ακόμα χωριά και αξιοθέατα του Πηλίου. Μέχρι τότε, Safe travels!